Oeps, het is precies lang geleden. Dit komt niet door stroompanne's, plunderingen en wetteloosheid ten gevolge van de bosbranden. Om eerlijk te zijn hebben we er hier niks van gemerkt behalve enkele dagen rook. Maar als we een half uurtje de Adelaide Hills in rijden zijn er wel verschillende wijnhuizen die opgebrand zijn.

Nee, de tijd vliegt... Tempus Fugit. Waar waren we gebleven, na de laatste recup week was het tijd om enkele weken door te werken. De weekends spenderen we op Aldinga Beach, waar we met de auto het strand op gaan en picknicken, of we rijden naar Morialta park en doen een hike met Toots en Frie in de trekrugzakken (we maakten hier ook kennis met onze eerste Australische slang ), of gewoon dichtbij huis op het witte zand van Glenelg North. De publieke BBQ's blijven ook een schot in de roos. Drank in de koelzak, slaatje mee, tafellaken en hup, op prachtige locaties een heerlijke BBQ.

Alle rust kwam aan zijn einde toen het grootste lawaai van de Benelux arriveerde. Mid december mochten we de eerste van onze bezoekers verwelkomen. Nelle, de zus van Kobe, kwam toe. Zalig om te zien hoe Toots en Frie zelfs geen aanpassingstijd nodig hadden. Al snel was het enige wat we nog hoorden Metie Nelle hier en Metie Nelle daar. De eerste dag was een dagje Cleland: koalas strelen; kangoeroes knuffelen en sightseeing in de Hills. Wijnhuizen bezoeken en tastings doen op de meest prachtige en feeërieke plaatsen. Voor kerst toverden Nelle en Barbara een heerlijke Australische menu uit hun hoed (weliswaar met de feestreceptjes uit het reclameboekje van de plaatselijke supermarkt) en het was zelfs een klein Belgisch feestje met Florence aanwezig. Kobe koos om die week de nachtweek te werken (tijdens Kerst), maar dat gaf ons de kans om een week vrij te zijn met nieuwjaar. En waar vier je nieuwjaar in Australië? Juist, in Sidney. We vlogen met z'n allen naar Sidney voor een citytrip. Super aangename cleane stad. Misschien niet representatief voor de rest van het jaar gezien alles heel kalm was net voor en na nieuwjaar. Voor vertrek twijfelden we nog om tickets te kopen voor een viewpoint om het vuurwerk te zien, achteraf gezien zijn we heel blij dat we dit niet gedaan hebben. Mensen stonden in ellenlange rijen aan te schuiven van 30/12 's avonds om 31/12 's morgens binnengelaten te worden in een alcoholvrije zone om dan onder een brandende zon in 35°C te wachten tot middernacht.

Nee, we hadden 'hoerenchanse' met onze AirBnB: vanop het gedeelde dakterras hadden we zicht op de haven en de brug, enkel het operah house konden we niet volledig zien. Fenomenaal... blij dat we deze 'once-in-a-lifetime' gedaan hebben. De Sidney ferries maken deel uit van de vervoerssystemen in Sidney, dit was voor ons een uitgelezen kans om Manley Beach te bezoeken. Manley beach, denk dan maar gerust aan: volle stranden en bars, brandende zon, gigantisch veel surfplanken, lifeguards en vooral oud en jong die de beste golven proberen te pakken. We deden ook de Bronte to Bondi walk, een prachtige coastal walk die eindigt op het overbevolkte bekende hipster-strand.
Voor de kindjes mocht een bezoek aan het Sea-Life centrum niet ontbreken. Toots was helemaal onder de indruk en stak bij de mooiste vissen (die hij amper zelf kon zien door de mensenmassa), zijn knuffel aapje omhoog en zei: Kijk apie! Kijk! We waren helemaal ontroerd, het zijn soms de kleine dingen.

Dit gezegd zijnde veranderen ze super snel. Frie kon half januari op een week tijd stappen: eerste wankele stapje vlak voor Nelle vertrok, goed wandelen een paar weken later. Toots breidt zijn woordenschat elke dag uit en zal zelf wel beslissen welke t-shirt past op zijn short.

We planden nog een weekendje Barossa in en laafden ons opnieuw aan sparkling red, vermouth en heerlijke wijnen (onder andere Jacobs Creek). Een scenic drive van kaaswinkel naar bakker naar slager naar tappenade winkel naar... was zalig. Een picknick werd verzameld. 's Middags gingen we eten in een restaurant dat ons door verschillende mensen werd aangeraden. Aangekomen verstarde Barbara: chique tafels, high class zaak. We werden super vriendelijk ontvangen, de kindjes kregen hun kinderstoelen en wij dachten: foert! we gaan voor de menu. Van voorgerecht tot dessert, alles staken ze in hun mond. De tijd van papjes is voorbij. ze eten alles.

Mid-januari kwam de volgende lading aan: oma, mama, Eddy en Kato. Onze 80 plusser zette fit en wel voet aan grond en we goten ons een goed glas bubbels uit. We hadden nog een avond allemaal samen, ongepland op voorhand maar ontzettend leuk. Nadat Nelle vertrokken was bezochten we traditie getrouw opnieuw Cleland, gingen we eten in de Hills en was het opnieuw een zalig weerzien met Toots en Frie. Metie Nelle werd Metie weg! en het werd Omalie (vaak uitgesproken als olie), moemoe, deneddy en tato. Rot verwend waren ze, en genieten met volle teugen.

Samen bezochten we de farmers market in Goolwa, wandelden we in de gietende regen op Granite island en lieten we onze bezoekers de fantastische koffie cultuur in Australië ontdekken.

Voor Kobe zijn verjaardag was er een fantastisch verrassingsweekend in de Clare Valley en Burra Mining region. Een scenic drive door het red banks conservation park tussen de kangoeroe & emu skeletten door, oude mijn sites, de midnight oil Diesel en Dust cover bezocht. Top weekend met op tijd en stond een goede koffie en donut. Voor Toots was een ritje op een miniatuur treintje door het park het hoogtepunt. De zondag van dit weekend kwam de grootste verrassing. Kobe sprong zijn 30ste in met een parachute sprong boven port Adelaide. Zonder kleerscheuren en met een zalige glimlach.

Na een nieuwe nachtweek deden we allemaal samen de great ocean road tot Melbourne. Fantastische zichten over de zee en rotsen met onderweg overnachtingen in de bossen van de Grampions, de vuurvliegjes in Otway en passage langs de twaalf apostelen. Melbourne beviel ons ook super, dagen kuieren door gezellige steegjes, gezelligheid troef. Kato werd 'gearresteerd' tijdens een bezoek aan de oude gevangenis van Melbourne. Een van de hoogtepunten was opnieuw (letterlijk) de AirBnB, deze lag op het 38ste verdiep met een fenomenaal zicht over de skyline. We dumpten Kato in Melbourne die vandaar verder trok. De weg terug besloten we gewoon opnieuw de Great Ocean road te nemen, 2u extra rijden, maar het waard. In Robe verpoosden we met ijsjes, shoppen en strand. De weg er naartoe was opnieuw fenomenaal met wilde kangoeroes, emu's, pelikanen. We passeerden de blue lakes in mount gambier.

De terugvlucht van onze bezoekers werd uitgesteld door vliegtuig problemen en dit gaf ons nog wat extra tijd samen. Opnieuw zalig.

We zullen niet zeggen dat we niet van de rust en het opnieuw samenzijn genieten, maar het was een zalige periode. Nu is het uitkijken naar de komst van Clairette. Ondertussen pakken we het rustig aan, fietstochtje hier, aperitiefje op het terras daar. Er komt binnenkort wat verlof aan, en dan maken we de outback in de flinders ranges onveilig.

tot later!

BKTF