Time flies

Oeps, het is precies lang geleden. Dit komt niet door stroompanne's, plunderingen en wetteloosheid ten gevolge van de bosbranden. Om eerlijk te zijn hebben we er hier niks van gemerkt behalve enkele dagen rook. Maar als we een half uurtje de Adelaide Hills in rijden zijn er wel verschillende wijnhuizen die opgebrand zijn.

Nee, de tijd vliegt... Tempus Fugit. Waar waren we gebleven, na de laatste recup week was het tijd om enkele weken door te werken. De weekends spenderen we op Aldinga Beach, waar we met de auto het strand op gaan en picknicken, of we rijden naar Morialta park en doen een hike met Toots en Frie in de trekrugzakken (we maakten hier ook kennis met onze eerste Australische slang ), of gewoon dichtbij huis op het witte zand van Glenelg North. De publieke BBQ's blijven ook een schot in de roos. Drank in de koelzak, slaatje mee, tafellaken en hup, op prachtige locaties een heerlijke BBQ.

Alle rust kwam aan zijn einde toen het grootste lawaai van de Benelux arriveerde. Mid december mochten we de eerste van onze bezoekers verwelkomen. Nelle, de zus van Kobe, kwam toe. Zalig om te zien hoe Toots en Frie zelfs geen aanpassingstijd nodig hadden. Al snel was het enige wat we nog hoorden Metie Nelle hier en Metie Nelle daar. De eerste dag was een dagje Cleland: koalas strelen; kangoeroes knuffelen en sightseeing in de Hills. Wijnhuizen bezoeken en tastings doen op de meest prachtige en feeërieke plaatsen. Voor kerst toverden Nelle en Barbara een heerlijke Australische menu uit hun hoed (weliswaar met de feestreceptjes uit het reclameboekje van de plaatselijke supermarkt) en het was zelfs een klein Belgisch feestje met Florence aanwezig. Kobe koos om die week de nachtweek te werken (tijdens Kerst), maar dat gaf ons de kans om een week vrij te zijn met nieuwjaar. En waar vier je nieuwjaar in Australië? Juist, in Sidney. We vlogen met z'n allen naar Sidney voor een citytrip. Super aangename cleane stad. Misschien niet representatief voor de rest van het jaar gezien alles heel kalm was net voor en na nieuwjaar. Voor vertrek twijfelden we nog om tickets te kopen voor een viewpoint om het vuurwerk te zien, achteraf gezien zijn we heel blij dat we dit niet gedaan hebben. Mensen stonden in ellenlange rijen aan te schuiven van 30/12 's avonds om 31/12 's morgens binnengelaten te worden in een alcoholvrije zone om dan onder een brandende zon in 35°C te wachten tot middernacht.

Nee, we hadden 'hoerenchanse' met onze AirBnB: vanop het gedeelde dakterras hadden we zicht op de haven en de brug, enkel het operah house konden we niet volledig zien. Fenomenaal... blij dat we deze 'once-in-a-lifetime' gedaan hebben. De Sidney ferries maken deel uit van de vervoerssystemen in Sidney, dit was voor ons een uitgelezen kans om Manley Beach te bezoeken. Manley beach, denk dan maar gerust aan: volle stranden en bars, brandende zon, gigantisch veel surfplanken, lifeguards en vooral oud en jong die de beste golven proberen te pakken. We deden ook de Bronte to Bondi walk, een prachtige coastal walk die eindigt op het overbevolkte bekende hipster-strand.
Voor de kindjes mocht een bezoek aan het Sea-Life centrum niet ontbreken. Toots was helemaal onder de indruk en stak bij de mooiste vissen (die hij amper zelf kon zien door de mensenmassa), zijn knuffel aapje omhoog en zei: Kijk apie! Kijk! We waren helemaal ontroerd, het zijn soms de kleine dingen.

Dit gezegd zijnde veranderen ze super snel. Frie kon half januari op een week tijd stappen: eerste wankele stapje vlak voor Nelle vertrok, goed wandelen een paar weken later. Toots breidt zijn woordenschat elke dag uit en zal zelf wel beslissen welke t-shirt past op zijn short.

We planden nog een weekendje Barossa in en laafden ons opnieuw aan sparkling red, vermouth en heerlijke wijnen (onder andere Jacobs Creek). Een scenic drive van kaaswinkel naar bakker naar slager naar tappenade winkel naar... was zalig. Een picknick werd verzameld. 's Middags gingen we eten in een restaurant dat ons door verschillende mensen werd aangeraden. Aangekomen verstarde Barbara: chique tafels, high class zaak. We werden super vriendelijk ontvangen, de kindjes kregen hun kinderstoelen en wij dachten: foert! we gaan voor de menu. Van voorgerecht tot dessert, alles staken ze in hun mond. De tijd van papjes is voorbij. ze eten alles.

Mid-januari kwam de volgende lading aan: oma, mama, Eddy en Kato. Onze 80 plusser zette fit en wel voet aan grond en we goten ons een goed glas bubbels uit. We hadden nog een avond allemaal samen, ongepland op voorhand maar ontzettend leuk. Nadat Nelle vertrokken was bezochten we traditie getrouw opnieuw Cleland, gingen we eten in de Hills en was het opnieuw een zalig weerzien met Toots en Frie. Metie Nelle werd Metie weg! en het werd Omalie (vaak uitgesproken als olie), moemoe, deneddy en tato. Rot verwend waren ze, en genieten met volle teugen.

Samen bezochten we de farmers market in Goolwa, wandelden we in de gietende regen op Granite island en lieten we onze bezoekers de fantastische koffie cultuur in Australië ontdekken.

Voor Kobe zijn verjaardag was er een fantastisch verrassingsweekend in de Clare Valley en Burra Mining region. Een scenic drive door het red banks conservation park tussen de kangoeroe & emu skeletten door, oude mijn sites, de midnight oil Diesel en Dust cover bezocht. Top weekend met op tijd en stond een goede koffie en donut. Voor Toots was een ritje op een miniatuur treintje door het park het hoogtepunt. De zondag van dit weekend kwam de grootste verrassing. Kobe sprong zijn 30ste in met een parachute sprong boven port Adelaide. Zonder kleerscheuren en met een zalige glimlach.

Na een nieuwe nachtweek deden we allemaal samen de great ocean road tot Melbourne. Fantastische zichten over de zee en rotsen met onderweg overnachtingen in de bossen van de Grampions, de vuurvliegjes in Otway en passage langs de twaalf apostelen. Melbourne beviel ons ook super, dagen kuieren door gezellige steegjes, gezelligheid troef. Kato werd 'gearresteerd' tijdens een bezoek aan de oude gevangenis van Melbourne. Een van de hoogtepunten was opnieuw (letterlijk) de AirBnB, deze lag op het 38ste verdiep met een fenomenaal zicht over de skyline. We dumpten Kato in Melbourne die vandaar verder trok. De weg terug besloten we gewoon opnieuw de Great Ocean road te nemen, 2u extra rijden, maar het waard. In Robe verpoosden we met ijsjes, shoppen en strand. De weg er naartoe was opnieuw fenomenaal met wilde kangoeroes, emu's, pelikanen. We passeerden de blue lakes in mount gambier.

De terugvlucht van onze bezoekers werd uitgesteld door vliegtuig problemen en dit gaf ons nog wat extra tijd samen. Opnieuw zalig.

We zullen niet zeggen dat we niet van de rust en het opnieuw samenzijn genieten, maar het was een zalige periode. Nu is het uitkijken naar de komst van Clairette. Ondertussen pakken we het rustig aan, fietstochtje hier, aperitiefje op het terras daar. Er komt binnenkort wat verlof aan, en dan maken we de outback in de flinders ranges onveilig.

tot later!

BKTF

Nacht en weekdieren

Maandje verder: tijd voor een update.

Sinds de laatste tekst is er weer veel te vertellen. Maar de oorsprong voor al dat vertellen zit ergens waar je het niet verwacht. Waar in België het woord recup iets is wat pas de laatste jaren niet meer uitgespuwd wordt als een accidentele strontvlieg die in je mond terecht kwam, maar langzaamaan geïmplementeerd wordt in de zorg, staan ze hier in Australië een stapje verder. Naast de zeer acceptabele uurrooster (50u per week, feels like holiday), geven ze na een nachtweek een hele week recup. Ideale recept dus om South Australia nog wat verder te verkennen.

De eerste week recup vertrokken we naar Kangaroo island. 2 uurtjes rijden, uurtje ferry en bam, nieuwe wereld. Het hele eiland is 1 groot natuurreservaat, zo lijkt het wel. De eerste air bnb was een pareltje, in the middle of nowhere met een fenomenale zonsondergang. De oprijlaan is een 500 meter onverharde keistrook, met dan midden in het groen een modern huisje. Gezellige kachel (ja, het was toen 's nachts nog frisjes) en een gasbarbecue op het terras. De zonsondergang was fenomenaal, in het ochtendgloren kwamen de kangoeroes tot aan het terras om te drinken aan de waterput. Waanzin.

Kangoeroe island staat bekend om zijn uitgestrektheid, prachtige natuur, fenomenale stranden en bovenal de wildlife. De eerste dag was een kalme verkenningsdag met het beklimmen van een viewpoint. Toots deed 423 trappen, helemaal alleen. say whut?! De Kangaroo islanders zijn ontzettend trots op hun lokale producten. Zo vind je er lokale bieren, gin, oesters, honing,... Ze waren ons kwijt bij oesters en gingen voor de grote fruit-de-mer schotel. Lovely.

De volgende drie dagen verbleven we in het uiterste puntje van het nationaal park (Flinders Chase). Geen GSM ontvangtst. Dichtsbijzijnde levende ziel op 16 km. Verblijfplaats: een oud authentiek vuurtorenwachter huisje. Koken kon op een gasfornuis, maar we verkozen de houtkachel. Terug in de tijd, terwijl de wind rondom het huisje raasde.

In Flinders Chase ontdekten we ook dat we steeds liever gaan wandelen. Kids in de rugzak en hop, weg. Natuurlijk na 2u voorbereiding (boterham, water, patatjes, fruitpap, melk, koekjes). Zo gingen we op zoek naar de platypus (niet gezien natuurlijk) en kwamen we na een degelijke klimtocht op een verlaten strand met azuurblauw water. Verder reden we 40km over dirtroad met als enige passant: niemand. letterlijk. Uiteraard ook geen gsm ontvangst (geen zorgen, er zat 10 liter water in de auto).

Verder deden we nog een (micro)brouwerij bezoek, gin brouwerij bezoek en wijnhuis. We deden een rondleiding tussen de wilde zeeleeuwen en gingen sanddune boarden.

We kunnen nog wel een paar uur doorgaan over Kangaroo Island, maar laat het ons zo zeggen: we keren zeker nog eens terug. Liefst met warmer weer zodat we de stranden ook eens kunnen verkennen (bekijk zeker vivonne bay op Google Images).

Na de week recup was er een nieuwe nachtweek. De tweede week kroop wat meer in de kleren. M.a.w. De geplande trip naar de York Peninsula werd vervangen door een rustige week waarbij we iets dichter bij huis bleven en van onze stek in de Holdfast Towers in North Glenelg. Maandag zorgden we voor een extra bed in ons appartement voor eventuele bezoekers en genoten we van gegrilde octopus op onze marina pier. Dinsdag was een dagje strand in Henley beach. Fijn wit zand waar Frie meer van eet dan van haar fruitpap. Woensdag was een dagje in de adelaide hills waar we een trektocht deden in het Morialta conservation park. Fenomenaal uitzicht. Al zagen we het liever op een dag waar het geen 35 graden in de schaduw was en windstil. Maar goed. We leven nog. Donderdag reden we naar Aldinga beach, niet het mooiste strand, maar wel een waar je met de auto op kan. Afgeladen vol met koekjes, dips, chips, koekjes, kaas, brood, gin tonic, strandtent, parasol, zwemgerief tot aan het water, koffer open en klaar. Vrijdag deden we niks, hah! Zaterdag deden we een wandeling in port adelaide, weinig te zien maar wel een heerlijke griek gevonden. Vandaag was het rustig brunchen en ons mentaal voorbereiden op een nieuwe werkweek. Twee keer een week thuis, een mens zou vergeten dat er nog moet gewerkt worden.

Zo, dit is weer veel te lang geworden. Maarja, typen met zicht op de zee, het is gemakkelijk om te blijven gaan.

Tot de volgende update!

KBTF

Allemaal beestjes

Hoi hoi allemaal,

Het is een maand geleden dat we de blog aangevuld hebben en eerlijk gezegd, we weten niet waar te beginnen. We hebben weeral zoveel dingen mogen ervaren. Het voelt alsof we alle Australische diersoorten reeds ontmoet hebben de voorbije maand, maar wellicht is het slechts een procentje van de realiteit.

Winterseizoen is walvissenseizoen en deze kan je spotten in Victor Harbor. We namen een oude locomotief die langs de kustlijn passeerde en hadden al snel het gevoel dat het zoeken is naar een speld in een hooiberg. Gelukkig bestaan er websites met walvissenspotters. De 'right Southern Whale' werd die dag gezien aan Port Elliot, als ervaren walvis-spotters reden we naar deze plaats. Het was een deeltje kust die deel uitmaakte van een natuurdomein. Bij het betreden van dit park zagen we 1 groot bord: snakes inhabit this park.... Interessant weetje.... (De week voordien hoorden we dat het slangenseizoen start in september-oktober). We zijn er met de schrik vanaf geraakt en werden beloond met een schouwspel van 3 walvissen en een zeehondje.
Het weekend nadien bezochten we Cleland Conservation Park. Het is een natuurpark waar er zeker een 130-tal Australische diersoorten leven met als kers op de taart: een zakje met voeding voor de dieren. Wat een feest voor Toots en Frie: de kangoeroes aanraken, een koala ontmoeten, struisvogels zien, potoroo voederen(=kangoeroe rat: eerder akelig ratachtig diertje maar een hit voor Toots en Frie),...

En toch moeten we niet altijd ver gaan om geconfronteerd te worden met 'the wildlife'. Kobe zag vanop de consultatie een koala in een boom, aan het strand te Glenelg zagen we reeds verschillende keren groepjes dolfijnen voorbij zwemmen.
In het bijzonder vermelden we graag nog eens 'the magpie'. Het is een soort ekster die de verklaring is waarom fietsers pinnen op hun helm dragen, sommige zelfs een knuppel in hun hand hebben,... Deze vogel beschermt instinctief zijn territorium en valt daarbij geregeld eens een fietser of wandelaar aan. We zagen reeds verschillende aanvallen maar gelukkig zijn we zelf nog geen slachtoffer geworden van deze vriend ( die in de boom recht tegenover ons appartement woont ;-) )

En dan is er nog de prachtige Clare Valley, op 2 uurtjes rijden van Glenelg bevinden we ons terug in een compleet andere natuuromgeving. Momenteel is deze streek nog groen aangezien de lente pas gestart is, maar over enkele weken wordt het er dor. De streek is eveneens een wijnstreek (vooral Riesling), maar we mochten ook de sparkling red eens proeven (die koud gedronken wordt), verrassend lekker.
Een wandeltocht in Spring Gully conservation park, fietstocht met de tandem langs de riesling trail, het doolhof Mintaro maze voor de kindjes (vonden we stiekem ook wel leuk),... Kortom een fantastisch weekend!

En ondertussen is het terug werkweek. Het is een pittige periode in het ziekenhuis en Kobe heeft reeds een aantal lange shiften achter de rug. Gelukkig zijn de korte shiften in vergelijking met België echt kort en is er vaak mogelijkheid tot nog een terrasje met een aperitiefje of een goeie oester.
Voor de kindjes proberen we er ook wat structuur in te brengen. Elke dinsdag bezoeken we de plaatselijke bibliotheek voor de Wriggle and rhyme. Een bijeenkomst van een 20-tal kindjes samen met ouders en/of grootouders waarbij verhaaltjes worden gelezen en kinderliedjes worden gezongen. Ondertussen oefent hij al zijn eerste Engelse woordjes: Bye bye, see you!
Volgende week gaat Tootsje op proefles voor een sportklasje, benieuwd wat dat zal geven...

Kortom, het is zalig. Het voelt als 1 lange vakantie ondanks het werk. Binnenkort starten de nachtweken voor Kobe: 7 nachten gevolgd door een week recup. In die eerste nachtweek gaan we kangeroe Island verkennen, blijkbaar een parel.

Hopelijk in België nog alles OK, we horen dat het een fijne nazomer is! Genieten!

Kindjes van de zee - streek van wijn - barista

Het winterseizoen verrast ons hier elke dag. Soms word je bij het opstaan verrast door een prachtige zonsopgang en blijft de stralend blauwe hemel de hele dag lang. De mensen nemen hun fiets, of misschien nog veel liever hun kano (zowel op zee als op de Patawolonga Creek die we vanuit ons appartement kunnen bezichtigen, zie je mensen met volle armkracht hun kano besturen). Zelfs de eerste zwemmers en uiteraard surfers zagen we al de zee induiken, ondanks de gemiddelde temperatuur van 15 graden en het koude zeebriesje (geen idee hoeveel graden het zeewater is).
En dan heb je van die dagen waarbij we onszelf afvragen waarom de bomen nog niet uit de grond gerukt zijn en de appartementsgebouwen nog rechtstaan. En misschien is dit nog niet zo overdreven, de storm van vorige week zorgde ervoor dat 1 van de hoofddeuren van onze appartementsblok verdwenen is. Gelukkig zorgen de vele koffiebars voor verzachting op de druilerige dagen. Espresso werd blijkbaar voor het eerst in het land geïntroduceerd door de Italiaanse immigranten, ondertussen kent het volledige land een gigantische koffiecultuur. Vele koffiehuizen voorzien meeneemkoffie, waarbij de barista met veel liefde je espresso, latte, cappuccino, chai latte, ... maakt.
Weer of geen weer, de kindjes hebben reeds elke dag de zeelucht mogen ervaren en ze genieten ervan met volle teugen. Ondertussen weten we al de plaatselijke bib zijn en voelt het al heel vertrouwd aan, of toch niet...., als je voor de zoveelste keer beseft dat je langs de verkeerde kant van de straat loopt, naar de verkeerde kant uitkijkt wanneer je de straat moet oversteken... Gelukkig was Kobe nog nooit een spookrijder :-)
Dit weekend zijn we tot de vaststelling gekomen dat we op een halfuurtje rijden, ons midden in de McLaren Vale bevinden. Een wijnstreek waar de Shiraz-druif, chardonnay, cabernet sauvignon etc. groeien. We namen onze fietskar, huurden 2 citybikes en reden de shiraz-trail ( op een oude spoorweg die ze omgevormd hebben tot fietspad waarbij je letterlijk tussen de wijnvelden rijdt). We stopten even aan een lokale markt (Willunga), om uiteindelijk te eindigen bij de wijnboeren. Je vindt hier de Hardys wine Companie (een gekende wijn die je ongetwijfeld ook in Colruyt of Makro kunt kopen). We kozen voor Battle of Bosworth en belandden op de meest idyllische plaats om een glaasje Shiraz van 2017 (terecht met gouden medaille bekroond) te drinken. De gele bloempjes (Soursobs) die er in de winter groeien, verhinderen niet alleen de onkruidgroei onder de wijnranken, ze zorgen eveneens voor een adembenemend uitzicht! Het was echt genieten!
Tot de volgende blog! Lieve groetjes van ons allemaal!

Busy days

Goh Goh,

We zijn hier een dikke week, en eerlijk, het voelt als veel langer! Er moest zoveel geregeld worden... Het goede nieuws: er is ontzettend veel geregeld: vorige keer hadden we al de auto en een bod op het huis. Ondertussen hebben we bijna al ons meubilair, is onze appartement klaar om er morgen in te gaan, zijn de IKEA en Kmark geplunderd en is er 20 gigabyte opgegaan aan Gumtree browsen (de Aussie 2ehands).

En het mag gezegd worden: het is zalig. Elke keer opnieuw is het enorm genieten van het zicht, zowel vanop het terras als vanuit de keuken als slaapkamer. We hebben er nog niet geslapen, maar het voelt al als een thuis. Zalig. We vonden leuke meubeltjes tweedehands en nieuw, een zalig bed, twee kinderbedjes, een wasmachine, salon en alles om een heerlijk maal te maken.

De supermarkt is ook wat anders, zo liep Barbara 15min rond op zoek naar een frisse pint of een glaasje wijn, helaas, deze worden niet verkocht in de winkel, enkel in de liquor stores, oeps. Vers kangoeroe vlees is wel een leuke meevaller!

Toots en Frie zijn door hun jetlag heen, Frie heeft wel terug een nachtvoeding nodig, maar gelukkig wenen ze niet meer van 23u tot 3u. Toots is gek van de zee (gelukkig, niet enkel auto's en vliegtuigen). Kobe ging al 2 dagen werken. Collega's zijn super vriendelijk. Administratie is iets anders. De patiënten administratie werkt met MS-DOS. De laatste update van het elektronische patiënte dossier is van 1994 maar het echte patiëntendossier is van ... papier... Geen idee hoe ze ooit mijn handschrift zullen kunnen ontcijferen. Er is een personeelstekort, dus vanaf maandag is het 100 erin vliegen.

We zijn klaar om te settelen en ons eerste glas op het terras bij zonsondergang te drinken.

Het zal ook deugd doen om eens deftig te kunnen koken, tot nu was het allemaal afhaal.

Cheers

Vertrek - Aankomst - Verkenning

Dag iedereen!

We zijn veilig toegekomen na (deur tot deur) bijna 30u reizen met onze twee protters. 12,5u op een halve vierkante meter hebben we onderschat, maar eigenlijk mogen we niet klagen! Wel jammer dat Toots geen TV kijker is, dat was nu wel eens gemakkelijk geweest. Ook de mensen op de rij achter ons waren niet echt een motivatie. De eerste twee zinnen die ze tegen elkaar spraken bij het opstappen waren: Oh noooooooo (fluisterend). om direct daarna te zeggen: I think I'm gonna take two tablets Karen. Niet echt hoopvol. Nog een leuk wist je datje: als je 20u vliegt, heeft dit een uitermate laxerend effect op kinderdarmen. Onze (zeer) ruime voorraad pampers was nipt voldoende.

De eerste dagen (vrijdag zaterdag) veel te voet de stad doorkruist op zoek naar een simkaart, bankkaart, auto, eten, autoverzekering, online appartement zoeken,... De auto is een giga gezinswagen geworden in SUV formaat, zeven zitplaatsen, ruime koffer en 2e deur links WC en rechts een kleine kitchenette. Zondag was rustdag met een zalige brunch en speeltuintijd. Daarna zijn we gaan cruizen in het stadje waar we willen huren (immokantoren zijn ook toe op zaterdag en zondag, schandalig).

Gisteren hebben we een hele dag appartementen bezocht en na een uiteindelijke shortlist van 2 de keuze gemaakt voor om te appliceren voor dit (ja appliceren, verdorie weer 2 uur documenten zitten uploaden en referenties zitten opschrijven om nog maar in aanmerking te kunnen komen als huurder. We hebben gekozen voor een appartement in een stokoude blok, maar jongens, het zicht....!!!! => zowel de haven als de zee, en de zee ligt in het westen, dus elke avond opnieuw zonsondergang. https://www.realestate.com.au/property-apartment-sa-glenelg+north-426792866. En nu zijn we eigenlijk nog maar dinsdag. Straf! we hebben het gevoeld dat we hier al zoveel geregeld en gedaan hebben.

We gaan hier zeker kunnen aarden. Frisse bries maar in de schaduw 18 graden. Vriendelijke mensen en heel veel speeltuintjes.

To be continued.

Cheers

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Barbara